Μοιάζει αδύνατο, όσες φορές κι αν το τσεκάρεις. Σαν ένα ιστορικό λάθος που διαιωνίζεται. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν βρεθεί οι ίδιες ομάδες τρεις διαδοχικές χρονιές σε Τελικούς. Κι όμως, σε ένα πρωτάθλημα στο οποίο οι δύο από τις 30 ομάδες (οι Celtics και οι Lakers) έχουν συμμετάσχει συνολικά 52 φορές σε 70 Τελικούς, έχουν κυριαρχήσει σε ολόκληρες δεκαετίες (50s, 60s, 80s και 00s), ποτέ δεν υπήρξε το ίδιο ζευγάρι σε Τελικούς τρεις φορές στη σειρά. Ποτέ μέχρι να επιστρέψει ο LeBron James στο Cleveland και να δημιουργηθεί η super team στο Golden State...

Εγένετο, λοιπόν, το πρώτο... threematch (όπως βάφτισε τους φετινούς Τελικούς το cleveland.com)! Και ήταν αυτό ακριβώς που περίμεναν οι περισσότεροι. Αυτό που επιζητούσαν οι περισσότεροι fans του ΝΒΑ, προκειμένου να εξιλεωθούν από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας των φετινών Playoffs, των πιο σύντομων στη σύγχρονη ιστορία. Άλλωστε οι κόντρες μεταξύ ομάδων που διασταυρώνονται για δεύτερη συνεχόμενη φορά στους Τελικούς ανέκαθεν κέντριζαν το ενδιαφέρον. Πόσω μάλλον για τρίτη...

 

"Threematch" μπορεί να μην είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν, εντούτοις rematches έχουν γίνει μπόλικα. Για την ακρίβεια 14. Το NBA Greece τα συγκέντρωσε και τα παρουσιάζει:

1. Minneapolis Lakers vs. New York Knicks 1952-1953

1952: Lakers-Knicks 4-3

1953: Lakers-Knicks 4-1

Το λυκαυγές της δεκαετίας του '50 συνέπεσε με την κυριαρχία του George Mikan στο ΝΒΑ. Οι Lakers έφτασαν στους Τελικούς πέντε φορές σε έξι χρόνια εκείνη την περίοδο. Κατέκτησαν ισάριθμους τίτλους. Και ο Mikan δεν είχε αντίπαλο κάτω από τα καλάθια. Οι Lakers χρειάστηκε να φτάσουν μέχρι τον 7ο αγώνα για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα το 1952 (επικράτησαν εύκολα με 82-65 στον τελευταίο αγώνα στο Minneapolis Auditorium), ωστόσο το 1953 τα πράγματα ήταν πιο εύκολα γι αυτούς, κι ας έχασαν το πρώτο ματς εντός έδρας. Κι ας έγραφαν οι εφημερίδες της Νέας Υόρκης ότι η σειρά δεν θα επιστρέψει στη Minneapolis. Όντως, δεν γύρισε.
 

 

2. Boston Celtics vs. St. Louis Hawks 1957-1958

1957: Celtics-Hawks 4-3

1958: Hawks-Celtics 4-2

Το 1957 αποτέλεσε την αφετηρία της αυτοκρατορίας των Celtics. Οι Τελικοί εκείνης της χρονιάς έμειναν μάλιστα στην Ιστορία ως οι καλύτεροι της “πρώτης” εποχής του ΝΒΑ, αφού οι τέσσερις από τους επτά αγώνες κρίθηκαν στο καλάθι και σημειώθηκαν 225,1 πόντοι μ.ό. στη σειρά. Οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τους τίτλους, με τη Βοστώνη να επικρατεί το 1957 και το St. Louis να παίρνει -κόντρα στα προγνωστικά- τη ρεβάνς το 1958, χάρις στο τρομερό δίδυμο που σχημάτιζαν οι Bob Pettitt (29,3 πόντοι, 11,7 ριμπάουντ μ.ό.) και Cliff Hagan (25,2 πόντοι, 9,7 ριμπάουντ μ.ό.).

3. Boston Celtics vs. St. Louis Hawks 1960-1961

1960: Celtics-Hawks 4-3

1961: Celtics-Hawks 4-1

Οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν τέσσερις φορές σε πέντε χρόνια στους Τελικούς εκείνη την περίοδο. Εν αντιθέσει όμως με τις συγκλονιστικές και ανατρεπτικές σειρές του 1957 και του 1958, αυτές... βάφτηκαν ολόκληρες πράσινες. Το 1960 οι “κέλτες” κέρδισαν εύκολα και τα τέσσερα παιχνίδια τους, κι ας έφτασαν μέχρι τον 7ο Τελικό τη σειρά τα "γεράκια". Την επόμενη χρονιά, δε, οι Celtics επικράτησαν με εμφατικό τρόπο (4-1), αφού κέρδισαν τους αγώνες τους με 16,5 πόντους διαφορά. Η αυτοκρατορία των Celtics του Red Auerbach (με τα οκτώ συνεχόμενα πρωταθλήματα) βρισκόταν ακόμα στον τρίτο χρόνο της...

4. Boston Celtics vs. Los Angeles Lakers 1962-1963

1962: Celtics-Lakers 4-3

1963: Celtics-Lakers 4-2

Μία νέα δύναμη ανέττειλε εκείνη την εποχή στο ΝΒΑ. Ήταν οι Lakers του Elgin Baylor και του Jerry West, οι οποίοι έβαζαν μαζί 71,7 πόντους στους Τελικούς του 1962. Μετά τον 5ο Τελικό μάλιστα η ομάδα του L.A. έμοιαζε έτοιμη να αποκαθηλώσει τους “κέλτες”, έχοντας κερδίσει μέσα στη Βοστώνη (126-121), με τον Baylor να έχει 61 πόντους. Φευ. Οι Celtics χάλασαν το πάρτι των Lakers στο Los Angeles και στον 7ο αγώνα κατέκτησαν τον τίτλο, με τον Bill Russell να έχει 30 πόντους και 40 ριμπάουντ.
 

 

Το 1963 οι Lakers πέτυχαν συνολικά περισσότερους πόντους από τους Celtics στα έξι παιχνίδια που έγιναν! Στο τέλος, πάντως, οι “γερασμένοι” Celtics ήταν αυτοί που επικράτησαν με 4-2 νίκες και ο Red Auerbach είπε με στόμφο μετά το τέλος της σειράς: "πείτε μου τώρα μερικές από αυτές τις ιστορίες για την πρωτεύουσα του μπάσκετ, το Los Angeles”.

5. Boston Celtics vs. Los Angeles Lakers 1965-1966

1965: Celtics-Lakers 4-1

1966: Celtics-Lakers 4-3

Το 1965 οι Celtics έκαναν περίπατο στους Τελικούς, απέναντι σε μία ομάδα που έπαιζε χωρίς τον Elgin Baylor λόγω τραυματισμού. Η Βοστώνη επικράτησε με 4-1 νίκες και 12,6 πόντους διαφορά κατά μέσο όρο, με πρωταγωνιστές τους Sam Jones (27,8 πόντοι μ.ό.) και Bill Russell (17,8 πόντοι, 25 ριμπάουντ μ.ό.).

Το 1966 το έργο ήταν διαφορετικό. Όχι όμως και το αποτέλεσμα. Στην πιο ανατρεπτική σειρά μεταξύ των δύο ομάδων (η έδρα έσπασε τέσσερις φορές στα πρώτα πέντε παιχνίδια) οι Celtics χρειάστηκαν 25 πόντους και 35 ριμπάουντ από τον Russell -και να δουν μία διαφορά 19 πόντων να μειώνεται στους δύο στα τελευταία 14 λεπτα- για να καταβάλουν τους Lakers με 95-93 και να πανηγυρίσουν τον 8ο σερί τίτλο τους.
 

 

6. Boston Celtics vs. Los Angeles Lakers 1968-1969

1968: Celtics-Lakers 4-2

1969: Celtics-Lakers 4-3

Με τον Bill Russell σε ρόλο παίκτη-προπονητή πια (ο Red Auerbach είχε αποσυρθεί μετά τον τίτλο του 1966), οι Celtics επανήλθαν στην κορυφή μετά το διάλειμμα του 1967. Με οδηγό τον John Havlicek (27,3 πόντοι μ.ό.) η Βοστώνη κέρδισε το πρωτάθλημα το 1968 με 4-2 νίκες και το ίδιο έκανε και την επόμενη χρονιά, αυτή τη φορά όμως κόντρα σε όλες τις προβλέψεις. Οι Lakers ήταν το ακλόνητο φαβορί το 1968. Ήταν πιο “φρέσκοι” και είχαν πια τον Wilt Chamberlain στο ρόστερ τους. Κέρδισαν μάλιστα τα πρώτα δύο ματς.

Ωστόσο οι Celtics κατόρθωσαν να κάνουν το 3/3 στο Boston Garden και πήγαν στο L.A. για να “κλέψουν” τον τίτλο απέναντι σε μία ομάδα που αισθανόταν τόσο σίγουρη για την επικράτηση, που είχε κρεμάσει χιλιάδες μπαλόνια στην οροφή του σταδίου προκειμένου να πανηγυρίσει τον τίτλο. Αυτό δεν συνέβη ποτέ, πάντως. Οι Celtics κέρδισαν τον 7ο Τελικό μέσα στο Forum με 108-106 κι ας έκανε τριπλ-νταμπλ ο Jerry West, ο μοναδικός MVP Τελικών που έπαιζε σε ηττημένη ομάδα...

7. Los Angeles Lakers vs. New York Knicks 1972-1973

1972: Lakers-Knicks 4-1

1973: Knicks-Lakers 4-1

Έπειτα από οκτώ συνεχόμενους χαμένους Τελικούς (επτά από τότε που μετακόμισαν στο Los Angeles) οι Lakers πανηγύρισαν επιτέλους τον πρώτο τους τίτλο στην California. Συνέβη το 1972, την ίδια χρονιά που αποσύρθηκε ο Elgin Baylor και οι Lakers έκαναν το ιστορικό και ακατάρριπτο σερί των 33 νικών στην κανονική περίοδο. Ανάλογα εύκολα εξελίχθηκαν και οι Τελικοί για την παρέα του Chamberlain, η οποία έχασε το πρώτο παιχνίδι εντός έδρας αλλά πήρε τα επόμενα τέσσερα και κατέκτησε χωρίς πρόβλημα τον τίτλο. Ακριβώς το αντίθετο έγινε την επόμενη χρονιά. Η Νέα Υόρκη των Reed, Monroe, Frazier έχασε το πρώτο παιχνίδι αλλά κέρδισε τα επόμενα τέσσερα και ήταν η σειρά της να πανηγυρίσει. Μέσα στο Forum.
 

 

8. Seattle SuperSonics vs. Washington Bullets 1978-1979

 

1978: Bullets-SuperSonics 4-3

1979: SuperSonics-Bullets 4-1

 

Οι Τελικοί του 1978 ήταν ίσως οι πιο παράξενοι που έγιναν ποτέ. Και δεν αναφερόμαστε καν στο γεγονός ότι πήραν μέρος σε αυτούς οι Sonics και οι Bullets, δύο ομάδες που κατέκτησαν το μοναδικό τίτλο τους εκείνη τη διετία, παίζοντας η μία απέναντι στην άλλη. Οι Τελικοί του 1978 διεξήχθησαν με σύστημα 1-2-2-1-1, διήρκεσαν 18 ημέρες και ανέδειξαν MVP παίκτη που είχε... 9 πόντους ανά αγώνα (Wes Unseld)! Το 1979 ήταν η σειρά των Sonics να πάρουν ρεβάνς. Και εύκολαι μάλιστα. Παρότι έχασαν το εναρκτήριο παιχνίδι της σειράς, οι Sonics κέρδισαν τα επόμενα τέσσερα και πανηγύρισαν το μοναδικό τίτλο τους με τον Dennis Johnson να κερδίζει το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη.

 

9. Los Angeles Lakers vs. Philadelphia 76ers 1982-1983

 

1982: Lakers-76ers 4-2

1983: 76ers-Lakers 4-0

 

Η εποχή του Earvin Johnson ξεκίνησε από τα τέλη των 70s στο ΝΒΑ και δη στο L.A. Το πρώτο εμπόδιο που βρήκε μπροστά του πάντως ο "θρυλικός" Magic δεν ήταν η Βοστώνη, αλλά η Philadelphia του Julius Erving, του Moses Malone, του Andrew Toney, του Darryl Dawkins, του Maurice Cheeks. Κι αν το 1982 οι Lakers δεν αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα για να επικρατήσουν με 4-2 νίκες και να κατακτήσουν τον τίτλο (με τον Magic να ανακηρύσσεται MVP), δεν συνέβη το ίδιο και το 1983.

 

Εκείνη τη χρονιά η Philadelphia πρόσθεσε στη μηχανή της τον Moses Malone και αυτός όχι μόνο προέβλεψε ότι οι 76ers θα κατακτήσουν τον τίτλο με τέσσερα sweeps, αλλά σχεδόν το έκανε και πράξη. Η Philly "σκούπισε" τους Lakers στους Τελικούς και κατέκτησε τον τίτλο έχοντας συνολικό απολογισμό 12-1 στα Playoffs! Κάτι πρωτοφανές για εκείνη την εποχή. Ο Moses Malone, δε, ήταν ο αναφισβήτητος MVP των Τελικών.

 

10. Boston Celtics vs. Los Angeles Lakers 1984-1985

 

1984: Celtics-Lakers 4-3

1985: Lakers-Celtics 4-2

 

Από το 1969 είχαν να βρεθούν σε Τελικούς οι Lakers και οι Celtics. Έπειτα από 15 χρόνια, λοιπόν, οι δύο κραταιές ομάδες της πρώτης 40ετίας στο ΝΒΑ διασταυρώθηκαν εκ νέου το 1984, στην πρώτη από τις τρεις επικές κόντρες τους στα 80s. Ήταν οι πρώτες μονομαχίες του Larry Bird με τον Μagic Johnson σε Τελικούς. Και ήταν αξέχαστες, όπως και οι σειρές μεταξύ των δύο ομάδων. Όχι μόνο για την απρόβλεπτη τροπή τους, αλλά και για την ένταση και τα ευτράπελα που συνέβησαν.
 

 

Ένα από αυτά ήταν η μπίρα που δέχτηκε ο M.L. Carr στον 6ο Τελικό και ένα άλλο το περίφημο "heat game" στον 5ο Τελικό, ο οποίος διεξήχθη σε ένα -χωρίς κλιματισμό- Boston Garden και σε θερμοκρασία 36 βαθμών Κελσίου! Οι Celtics ήταν η ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο το 1984 και ο Larry Bird o MVP. Το 1985 πάντως οι θριαμβευτές ήταν οι Lakers, οι οποίοι νίκησαν τους Celtics για πρώτη φορά έπειτα από 8 συνεχόμενες σειρές σε Τελικούς (με 4-2 νίκες), μέσα στο Boston Garden μάλιστα, με τον Kareem Abdul-Jabbar να αναδεικνύεται στο τέλος της σειράς και ο πολυτιμότερος παίκτης.

 

11. Detroit Pistons vs. Los Angeles Lakers 1988-1989

 

1988: Lakers-Pistons 4-3

1989: Pistons-Lakers 4-0

 

Το 1987 "γεννήθηκε" η έκφραση "repeat" από τον Pat Riley. Το 1988 έγινε και πράξη. Οι Lakers επικράτησαν των Pistons με 4-3 νίκες και κατέκτησαν το πρωτάθλημα, με τον James Worthy να παίρνει το βραβείο του MVP. Παράλληλα δικαίωσαν και τον Riley για την "εγγύηση" που είχε δώσει ένα χρόνο νωρίτερα, δηλαδή ότι η ομάδα του Los Angeles θα έφτανε στον τίτλο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.

 

Το 1988 δεν έφταναν οι ηρωισμοί του Isiah Thomas, που έπαιξε στον 7ο τελικό με βαρύ διάστρεμμα και λίγο έλειψε να οδηγήσει τους Pistons στον τίτλο. Το Sequel, πάντως, ήταν τελείως διαφορετικό. Το 1989 οι Pistons έκαναν περίπατο στους Τελικούς, αφού "σκούπισαν" τους Lakers με 4-0 και κατέκτησαν με επιβλητικό τρόπο τον πρώτο τίτλο της ιστορίας τους (με MVP τον Joe Dumars), απέναντι πάντως σε μία ομάδα που έπαιξε σε όλη τη σειρά χωρίς τον Byron Scott και στην πορεία είδε και τον Magic Johnson να τίθεται νοκ άουτ.
 

 

12. Chicago Bulls vs. Utah Jazz 1997-1998

 

1997: Bulls-Jazz 4-2

1998: Bulls-Jazz 4-2

 

Tα χρόνια της παντοκρατορίας του Michael Jordan και των Chicago Bulls ολοκληρώθηκαν απέναντι στην ομάδα που τους κόντραρε όσο καμία άλλη στα 90s: Τη Utah Jazz. Επίσης, για πρώτη φορά έπειτα από 29 χρόνια το rematch πήγε στην ομάδα που κέρδισε και την πρώτη σειρά. Αυτή ήταν φυσικά το Chicago, με το ίδιο σκορ μάλιστα: 4-2. Και σίγουρα όχι εύκολα. Το 1997 οι "ταύροι" κέρδισαν δύο παιχνίδια στο τελευταίο σουτ (το 1ο και το 6ο), ενώ στο 5ο είδαν τον Jordan να τους οδηγεί στη νίκη παίζοντας με τροφική δηλητηρίαση και υψηλό πυρετό (το περίφημο "flu game").

 

Ανάλογα "θρίλερ" έγιναν και ένα χρόνο αργότερα, το 1998, μέχρι οι Bulls να φτάσουν στο τελικό 4-2. Οι πέντε από τους έξι αγώνες της σειράς κρίθηκαν με διαφορές 1-5 πόντων, ενώ η έδρα "έσπασε" τρεις φορές. Το σουτ που έχει μείνει, βέβαια, στην Ιστορία, είναι αυτό που πέτυχε ο Jordan 5,2'' πριν από τη λήξη του έκτου Τελικού μέσα στο Salt Lake City. Ακόμα διχάζονται οι fans του ΝΒΑ για το αν απόθησε ή όχι ο Jordan τον Bryon Russell. Είναι το σουτ που χάρισε στο Chicago τον έκτο τίτλο του σε διάστημα οκτώ ετών. Ο "M.J." από τη μεριά του, κέρδισε για άλλη μια φορά (6η συνολικά) το βραβείο του MVP.

 

13. Miami Heat vs. San Antonio Spurs 2013-2014

 

2013: Heat-Spurs 4-3

2014: Spurs-Heat 4-1

 

Το 2012 ο LeBron James κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της καριέρας του με το Miami. Το 2013 συνοδεύτηκε και από τον δεύτερο. Απέναντι μάλιστα σε μία ομάδα (San Antonio) που είχε μέχρι εκείνη τη χρονιά 4-0 σε Τελικούς και βρισκόταν μία άμυνα μακριά από τον τίτλο. Ας όψεται όμως το αξέχαστο τρίποντο του Ray Allen 5,2'' πριν από τη λήξη, ένα από τα μεγαλύτερα σουτ που έχουν σημειωθεί στην ιστορία των Τελικών, το οποίο έφερε τα πάνω κάτω. Το Miami "έκλεψε" το έκτο παιχνίδι της σειράς στην παράταση με 103-100 και με κεκτημένη ταχύτητα μπήκε και στο έβδομο, κατακτώντας στο τέλος τον τίτλο με 4-3 νίκες.
 

 

Το 2014 οι δύο ομάδες συναντήθηκαν ξανά στους Τελικούς. Τίποτα όμως δεν έμοιαζε ίδιο. Οι Spurs απλά δεν μπορούσαν να χάσουν στη συγκεκριμένη σειρά. Το μπάσκετ που έπαιξε η ομάδα του Gregg Popovich ήταν τόσο κυριαρχικό, τόσο εντυπωσιακό, που ακόμα και το Miami έβγαλε το καπέλο στα "σπιρούνια". Το San Antonio επικράτησε με 4-1 νίκες, έχοντας κερδίσει τους τέσσερις αγώνες με 14 πόντους διαφορά κατά μέσο όρο. Κανείς δεν ήταν μάλιστα πιο εντυπωσιακός από τον Kawhi Leonard, τον τέταρτο νεαρότερο MVP στην ιστορία των Τελικών.

 

14. Cleveland Cavaliers vs. Golden State Warriors 2015-2016

 

2015: Warriors-Cavaliers 4-2

2016: Cavaliers-Warriors 4-3

 

Οι δύο σύγχρονες super teams του ΝΒΑ διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά το 2015, σε μία σειρά όμως που έμοιαζε εξ αρχής -και αποδείχθηκε στη συνέχεια- άνιση. Με τον Kevin Love εκτός μάχης λόγω τραυματισμού και τον Kyrie Irving να χτυπάει κι αυτός στο πρώτο παιχνίδι και να μην ξαναπαίζει, οι Τελικοί έμοιαζαν να έχουν τελειώσει πριν καν αρχίσουν. Και πολλά ήταν μάλλον τα δύο παιχνίδια που κέρδισε το Cleveland. Η ουσία, βέβαια, είναι ότι στο τέλος το Golden State πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο του ύστερα από 40 χρόνια (1975), με τον Andre Iguodala να γίνεται ο πιο απροσδόκητος MVP.

 

Η δεύτερη κόντρα τους δεν διέφερε πολύ μέχρι το τέταρτο παιχνίδι. Οι Warriors κέρδισαν τα πρώτα δύο παιχνίδια στην έδρα τους με συνολική διαφορά 48 πόντων, έκαναν εξίσου εύκολατο "break" στο τέταρτο και έμοιαζαν να πηγαίνουν καβάλα στο άλογο προς το repeat. Μέχρι που το πιο απρόσμενο σενάριο συνέβη. Με τους Irving, James να βάζουν μαζί 82 πόντους οι Cavaliers άλωσαν το Oakland, ισοφάρισαν τη σειρά στο "σπίτι" τους και έσπασαν πάλι την έδρα των "πολεμιστών" στο Game 7, ολοκληρώνοντας τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των Τελικών. Το Cleveland πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο του σε οποιοδήποτε άθλημα από το 1964 και ο LeBron James ήταν φυσικά ο MVP.